autor: Charlaine Harris
przeczytana: 16 marca 2015
tytuł oryginału: "Dead Reckoning"
data wydania: pierw.: 2011
polsk.: 2012
wydawnictwo: MAG
tłumaczenie: Ewa Wojtczak
liczba stron: 464
ISBN: 978-83-7480-273-4
kategoria: fantastyka/lit. młodzież./romans paranormalny
moja ocena: 2/10
seria: Sookie Stackhouse tom 11
"Stworzył
kiedyś, prowadził i rozsyłał na płytach kompaktowych bazę danych, która
stanowiła katalog wszystkich 'żyjących' wampirów. Program był popularny nie
tylko wśród umarłych, ale także wśród ludzi, szczególnie z firm marketingowych.
Jednakże wersja sprzedawana opinii publicznej została ograniczona do tych
wampirów, które wyraziły zgodę na włączenie do bazy, czyli była znacznie
krótsza. Wciąż egzystuje wiele wampirów, które nie chcą, by ktokolwiek
wiedział, że są martwe, co wydawało mi się naprawdę dziwne. W dzisiejszej
przesiąkniętej nieumarłymi kulturze łatwo zapomnieć, że mogą istnieć wampiry, które
nie chcą się ujawniać istotom ludzkim, wolą więc spać zagrzebane w ziemi albo w
opuszczonych budynkach zamiast we własnym domu czy mieszkaniu."
OPIS
Sookie Stackhouse przyciąga kłopoty jak
magnes. Nic więc dziwnego, że pewnego dnia widzi, jak ktoś podpala bar
Merlotte'a, w którym pracuje. Wszyscy myślą, że winni są miejscowi przeciwnicy
zmiennokształtnych, ale Sookie podejrzewa kogoś innego. Jakby tego było mało,
jej kochanek Eric Northman i jego "dziecko" Pam coś knują. Za wszelką
cenę starają się nie dopuścić Sookie do tajemnicy, którą ona chce koniecznie
poznać. W końcu jednak dowiaduje się, że prawda jest bardziej niebezpieczna niż
mogłaby przypuszczać.
MOJA OPINIA
Charlaine Harris uznawana jest, przez
nieznaną mi publicznosć, za bestsellerową pisarkę od ponad 30 lat... W swojej
przeszłości pałała się różnych zawodów, od poezji poprzez sztuki teatralne, a
na powieściach skończywszy.
Do najgłośniejszych jej publikacji należy
właśnie cykl The Southern Vampire
Mysteries opowiadający o Sookie Stackhouse - kelnerce-telepatce z Luizjany,
na podstawie którego HBO nakręciło serial Czysta
Krew (True Blood).
Martwy
Wróg to tom jedenasty wyżej wymienionej serii, wydany w Polsce po raz
pierwszy w 2012 roku. Seria liczy sobie aż 13 tomów + opowiadania ze świata
Stookie. Istnieje jeszcze jeden tom After
Dead: What Came Next in the World of Sookie Stackhouse (październik 2013),
który w Polsce nadal nie został przetłumaczony.
Oczywiście, jak wielu autorów, również i
Charlaine Harris posiada profil na fb:
https://www.facebook.com/CharlaineHarris?fref=ts
Cyklu Sookie Stackhouse opisałam już:
tom 1. "Martwy aż do zmroku"
tom 2. "U Martwych w Dallas"
tom 3. "Klub Martwych"
tom 4. "Martwy dla świata"
tom 5. "Martwy jak zimny trup"
tom 6. "Definitywnie martwy"
tom 7. "Wszyscy martwi razem"
tom 8. "Gorzej niż martwy"
tom 9. "Martwy i nieobecny"
tom 10. "Martwy w rodzinie"
Pisałam już wcześniej o Charlaine Harris.
Wiadomo więc, że nie będzie to pochlebna opinia. W moim odczuciu, papier
składający się na tę książkę, jest po prostu marnotrawstwem. Pomijając jednak
kwestię materiałów i zaangażowania osób pobocznych, chcę po utyskiwać nad
marnością słów spod pióra pani Harris.
Jak w opisie książki wspomniano, Sookie
przyciąga problemy. To prawda. Ktoś faktycznie próbuje podpalić bar, w którym
pracuje, później do tego samego baru przychodzą 4 mężczyźni odurzeni krwią
wampirzą, oczywiście chcąc porwać Sookie. Eric, mąż Sookie, faktycznie coś
przed nią ukrywa. Kłopoty z nowym regentem nawarstwiają się, zwłaszcza gdy ten
otwiera dwa nowe bary, robiąc konkurencję nie tylko barowi Merlotte'a, ale
także "Fangtasii". W domu Sookie mieszka wróż i pół-wróż będący jej
stryjecznym dziadkiem. Z więzienia wyszła Sandra Pelt, będąca jej wrogiem nr 1.
Zbliża się przyjęcie z okazji nadania imion dzieciom jej przyjaciółki. A co
robi Sookie? Jak przystało na telepatkę, odrobinę histeryczkę i tępą blondynkę
(bez urazy dla blondynek, Sookie jest po prostu głupia), użala się nad sobą,
jakie to ona ma ciężkie życie. Myślą która wciąż kołacze się jej po głowie to
więź łącząca ją i Erica.
No, szał. Ja rozumiem, że takie problemy mogą
dekoncentrować i wybić z równowagi psychicznej. Jednak nic nie tłumaczy tego,
jak bezmyślnie i lekkomyślnie postępuje Sookie. Wydawać by się mogło, że po 10
tomach coś jej w głowie się przestawi i stanie się w końcu rozumną istotą,
nieprzechwalającą się własną osobą i zaprzestającą ciągłego oceniania jakie
ciuchu kto nosi. Otóż nie. Ona wciąż jest irytująca i tak strasznie dziecinna,
że po prostu chce mi się płakać. Ten tom jest po prostu napisany tylko po to,
żeby był. Nie wnosi kompletnie nic wartościowego do życia czytelnika, a tylko
je ogłupia. W moim przypadku, rzucałam książką o stół, daleko od siebie i nawet
zebrało mi się na haftowanie, byle tylko nie widzieć tej mordy. (.wybaczcie.za.słowo.emocje.)
Wiem, że narzekam na warsztat pisarski
autorki, wyżywając się na stworzonej przez nią głównej bohaterce. Jednak nie
tylko ona jest przykładem miernych wypocin Harris. Wszyscy jej bohaterowie są
tak bezbarwni, że każde brudne skarpetki powalają ich na głowę. Dialogi wprost
z kosmosu (a może autorka jest jedną z kosmosu?), urywane wątki, brak
spostrzegawczości, kilkukrotnie powtarzana akcja, zdania przeinaczane choć sens
ich się nie zmienia. Gdyby znalazł się w tej książce jeszcze gwałt, pewnie
miałaby ocenę równą 1.
Wciąż zachodzę w głowę, jak COŚ takiego może
być dziełem pisarki bestsellerowej, patronowane przez kawerna.pl, wp.pl,
ksiazki.wp.pl, hatak.pl czy qfant. Być może ja po prostu nie pojmuję geniuszu
pisarki, a historie, gdzie wampir jest krwiożerczym stworzeniem, są
przereklamowane i w istocie tandetne? Gdzie się podział obraz grozy i
morderstwa, strach oraz czosnek? Gdzie woda święcona i krzyż? Próżne moje
nadzieje...
Nie wyobrażam sobie jak w dzisiejszym
środowisku mogą wyrosnąć młodzi ludzie, karmiąc się takim chłamem. Już
zdecydowano, że roczniki 89-93 mają odbyć przymusową służbę wojskową, a kobiety
mają być wysyłane na komisję wojskową. Jak dla mnie, jedno z drugim nie idzie w
parze. Rzeczywistość, którą tak pragnie uzyskać Harris, to wyblakłe i odległe
majaki, podczas gdy nasza kochana Polska umiera. A w księgarniach takie
paskudztwo... Wkrótce znów doczekamy się czasów cenzury bądź godzin
policyjnych...
[jach ;/ ] szkoda gadać
Książka bierze udział w następujących wyzwaniach:
