niedziela, 24 marca 2013

Wolf's Rain tom 2


tytuł:                           Wolf’s Rain tom 2
autor:                          Keiko Nobumoto
posiadam skąd:           z biblioteki Gim. 21
posiadam od:              -
przeczytana:                      
tytuł oryginału:             „Wolf’s Rain t.2”
data wydania: pierw.:   2004
                    polsk.:    2005
wydawnictwo:             Japonica Polonica Fantastica
tłumaczenie:               Paweł Dybała
liczba stron:                212
ISBN:                         83-89505-89-4
kategoria:                   komiks
moja ocena:                9/10
seria:                          Wolf’s Rain t.2/2



     Wydawnictwo: Japonica Polonica Fantastica








ZAWARTOŚĆ ZBIORU
„Wolf’s Rain t.2”

OPIS
Powoli, spokojne i nieprzerwanie opadające płatki śniegu zamazują i tak już niewyraźny obraz majaczącego na horyzoncie miasta. Miasta otulonego kopułą, nad którą góruje nienaturalnie poskręcana wieża. Biegnące w jego kierunku zakrwawione odciski łap, odciśnięte w bieli śniegu. Należą do białego… Należą do białego wilka – Kła, który wędruje nieprzerwanie od długiego czasu, wiedziony dziwnym zapachem. Nie jest w stanie sprecyzować, co dokładnie go prowadzi, wie tylko, że jest to niesamowicie ważne. Nie może przeciwstawić się wzywającej go sile. To pierwotny zew, potężniejszy od wszystkiego, co zna. Słyszę głos… Wzywa mnie… Podążaj do Raju!

FRAGMENTY

















·   „To obejmujący wszystko, uśmierzający wszelki ból, smutny, odległy, pełen miłości i współczucia Głos”.
·   „Na końcu drogi czeka Was nowa przyszłość”.
·   „Raj odebrał mi wszystko, dając w zamian klątwę, cierpienie i tęsknotę”.
·   „Nawet jeśli to wszystko stworzona przez kogoś iluzja, prawdziwa jest droga, którą przeszliśmy… I to, że tutaj jesteśmy… Tego nikt nam nie odbierze”.
·   „Czasami przytłoczeni ciężarem tego, co straciliśmy, tracimy z oczu cały sens życia, a mimo to idziemy wciąż na przód, odnosząc niezliczone rany. Nieważne, wilki, człowiek, czy kwiat… Jeśli istnieją więzi, które chcemy chronić, to życie ma sens, a wtedy wystarczy wyciągnąć rękę, by dotknąć raju”.
·   „Uciekajcie odnosząc rany, których nigdy nic nie wyleczy, lecz pamiętajcie, że póki żyjecie, zawsze będziecie spowite mrokiem”. 

MOJA OPINIA





Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Witam :)
Będzie mi miło, gdy odwiedzając tę stronę, zostawisz po sobie ślad w postaci komentarza.
Pozdrawiam,
Crystal