Hobbit - J. R. R. Tolkien

tytuł:                           Hobbit
autor:                         John Ronald Reuel Tolkien
posiadam od:               29 czerwca 2013
przeczytana:                2 lipca 2013
tytuł oryginału:            „The Hobbit or There and Back Again”
data wydania: pierw.:  1937,1951,1966,1978,1955,1997(ilustracje)
                     polsk.:   2010, 2012 Wydanie XVII
wydawnictwo:            Amber
tłumaczenie:               Paulina Braiter
liczba stron:                352
ISBN:                        978-83-241-4400-6
kategoria:                   fantastyka
moja ocena:                9/10
seria:                         Śródziemie
                                 Władca Pierścieni tom 0/3 

OPIS

  Wydanie z magicznymi ilustracjami Alana Lee, które zainspirowały twórców filmu.

  „Hobbit” to wstęp to „Władcy Pierścieni” i jedno z największych i najpopularniejszych dzieł Tolkiena. To opowieść o niebezpiecznej wyprawie podjętej przez krasnoludy, które wyruszają wykraść strzeżone przez smoka złoto. Ich nieoczekiwanym partnerem jest hobbit Bilbo Baggins. Bilbo bardzo sobie ceni dobre jedzenie, spokój i wygodę, lecz jego udziałem staje się wielka przygoda…

MOJA OPINIA

  Jestem bardzo zadowolona, że wreszcie miałam przyjemność zapoznać się z tą książką. Zmieniła ona całkowicie moje postrzeganie trylogii J. R. R. Tolkiena. Zawsze sądziłam, że trylogia „Władca Pierścieni” jest mroczna, tajemnicza, groźna i przypomina bardziej horror niż sielankową opowieść o przygodach fantastycznych bohaterów. To była opinia wystawiona na podstawie oglądanych filmów. Teraz zmieniam zdanie. Sądzę, że kolejne części są napisane w duchu tego prequela, więc spokojnie mogę powiedzieć, że nie przypominają one horroru. Mimo że występują tam sceny, w których bohaterowie prawie umierają z głodu bądź są obezwładniani przez pająki, język książki nie przypomina grozy, nie sprawia, że trzeba zamykać oczy, żeby przebrnąć przez najbardziej krwawy fragment, a ciekawi dalszych przygód. To ogromny plus, bo książka jest lekka i przyjemna, nie odrażająca jak niektóre potrafią być. By tak pisać, muszę przyznać, trzeba mieć talent. Po prostu.

FRAGMENTY

·         s.25,26,27 ~pieśń krasnoludów o wyprawie

„Wśród szczytów gór, w głębokich grotach,

w otchłaniach hen, gdzie skalne wrota,

gdzie mrok i mgła, u kresu dnia,

my swego wciąż szukamy złota.

     

W głębinach ziemi są pieczary,

tam krasnoludy snuły czary,

gdzie młotów dźwięk, łoskot i szczęk,

gdzie śnią w ciemnościach stwory stare.

     

Tam królów dawnych skarbów krocie

zbierali; elfim władcom w złocie

kowali broń, w klejnotów toń

chwytali promień słońca w locie.

     

Na srebrnych kołach zawieszali

gwieździste światła; w brzęku stali

z ognia i bólu w koronach królów

blask dnia i nocy zaklinali.

Wśród szczytów gór, w głębokich grotach,

w otchłaniach hen, gdzie skalne wrota,

gdzie mrok i mgła, u kresu dnia,

zapomnianego łakniem złota.

Skryci w bastionach skalnych murów

śpiewali do harf złotych wtóru

i nikt przez wiek, ni elf, ni człek,

nie słyszał ech ich dumnych chórów.

Wśród sosen wiatr na trwogę śpiewał,

strzegąc od moru i zarzewia,

gdy w ciemną noc pochodni moc

rozbłysło – to płonęły drzewa.

W dolinie zadźwięczały dzwony,

na setki twarzy uniesionych

spadł smoczy płomień i zamienił domy

w krąg martwych ruin wypalonych.

Wierzchołek góry spowił dym,

wiedzieli – śmierć nadciąga w nim.

Biegli co sił, padając w pył

u jego stóp, przed progiem swym.

Wśród szczytów gór, w głębinach stu,

w otchłaniach hen, naprzeciw złu,

gdzie mrok i mgła, tam iść nam trza,

by złoty skarb odebrać mu.”

·         s.67 „Może to dziwne, ale przyjemne doświadczenia i spokojne przyjazne dni nie są zbyt dobrą materią na opowieści, podczas gdy przeżycia niepokojące, nieprzyjemne, a nawet groźne tworzą kanwę wspaniałych historii i długo o nich można opowiadać.”

·         s.93 ~zagadka Golluma:

Ta rzecz głębokie korzenie miewa,

wyższa jest niźli drzewa,

ku niebu sięga wyniośle,

chociaż ni piędzi nie rośnie.

-Góra-

·         s.93 ~zagadka Bilba:

Trzydzieści białych koni

na łące czerwonej,

najpierw kłapią,

potem człapią,

w końcu stają nieruchome.

-Zęby-

·         s.93,94 ~zagadka Golluma:

Choć bez skrzydeł – pląsa,

choć bez głosu – wyje,

choć bez zębów – kąsa,

zamrze, choć nie żyje.

-Wiatr-

·         s.94 ~zagadka Bilba:

Oko w niebieskiej twarzy

na drugie spogląda,

z twarzy patrzące zielonej.

Jak ja wygląda

- rzecze pierwsze oko

- lecz nie wysoko,

a z niska wpatrzone.

-Słońce i stokrotka-

·         s.94,95 ~zagadka Golluma:

Nos jej nie czuje i nie widzą oczy,

ucho nie słyszy, gdy bez ciała kroczy,

w dziurach zalega i ponad gwiazdami,

w wodnych głębinach i hen pod wzgórzami.

Pierwsza przychodzi i ostatnia mija,

kres niesie życiu i radość zabija.

-Ciemność-

·         s.95 ~zagadka Bibla:

Skrzynka bez zawiasów, klucza i pokrywy,

lecz złocisty w środku skarb kryje prawdziwy.

-Jajko-

·         s.95,96 ~zagadka Golluma:

Choć głosu nie ma, nie dycha, a żyje,

niby śmierć zimna, w ciemnościach się kryje,

nigdy nie pragnie, ale zawsze pije,

w zbroję odziana, przecież się nie bije.

-Ryba-

·         s.96,97 ~zagadka Bibla:

Beznogi leży na jednonogim,

dwunogi siedzi na trójnogim,

a czworonóg też coś dostanie.

-Ryba na małym stoliku, człowiek przy stole, siedzący na stołku, a kot dostanie ości-

·         s.97 ~zagadka Golluma:

Pożera wszystko na szerokim świecie

ptaki, zwierzęta i drzewa, i kwiecie,

kruszy żelazo i miażdży kamienie,

jasną stal łamie, wysusza strumienie,

królów zabija, burzy dumne miasta,

powala górę, co w niebo wyrasta.

-Czas-