Eragon - Christopher Paolini

tytuł:                           Eragon
autor:                         Christopher Paolini
posiadam od:             24 grudnia 2012
przeczytana:               28 grudnia 2012
tytuł oryginału:           „Eragon. Inheritance, Book One”
data wydania: pierw.: 2002
                      polsk.: 2005
wydawnictwo:           MAG
tłumaczenie:               Paulina Braiter
liczba stron:               495
ISBN:                       83-89004-86-0
kategoria:                  fantastyka
moja ocena:              10/10
seria:                         Dziedzictwo t. 1/5

OPIS

Chłopak z Montany, który nigdy nie chodził do szkoły, miał tylko 15 lat, gdy napisał powieść fantasy „Eragon”, o piętnastoletnim chłopcu, który znajduje tajemniczy kamień. Kamień okazuje się być jajem smoka. Wkrótce Eragon nawiązuje ścisłą więź psychiczną ze smoczych, której nadaje imię Saphira. Eragon z pomocą Saphiry unika śmierci, ale w zamachu ginie jego wuj.

Chłopiec zaprzysięga zemstę i wyrusza w drogę by pomścić jego śmierć. Wkrótce okazuje się, że chłopak jest pierwszym z nowego pokolenia Jeźdźców Smoków, legendarnych wojowników dosiadających smoków, zamordowanych przez złego króla Galbatorixa. Eragon staje się decydującą postacią w wojnie między siłami Galbatorixa i ruchem oporu Vardenów.

FRAGMENTY

·         s.38,39 „Piasków czasu nic nie zatrzyma. Lata mijają, czy tego chcemy, czy nie… Ale wciąż pamiętamy. To,  co utracono, żyć może w naszych wspomnieniach. Historia, którą usłyszycie, nie jest doskonała, zostały z niej tylko urywki, lecz doceńcie ją, bo bez was przestanie istnieć. Oto daję wam wspomnienie, które odeszło w senną mgłę niepamięci, zalegając w naszych myślach.”

·         s.59 „Szanuj przeszłość, nigdy nie wiesz, jak może na ciebie wpłynąć.”

·      s.71 „A co do miłości… moja jedyna rada brzmi: bądźcie uczciwi. To najpotężniejsze narzędzie, otwierające serca i zyskujące przebaczenie.”

·         s.101 „Nic nie jest bardziej niebezpieczne niż wróg, który nie ma nic do stracenia.”

·        s.138 „Ci, którzy kochają ból i cierpienie innych, mają wiele twarzy, wiele masek, ale tylko jedno wspólne miano: zło. Nie da się go zrozumieć.”

·         s.161 „Umysł człowieka jest jego ostatnią twierdzą.”

·         s.176 „Ludzie mają irytujący zwyczaj pamiętania rzeczy, których nie powinni.”

·         s.197 „Te książki to moi przyjaciele i towarzysze. Bawią mnie, smucą i pozwalają odnaleźć sens w życiu.”

·      s.198 „Zdumiewające: przez te karty martwy człowiek może przemawiać do innych. Dopóki przetrwa książka, przetrwają też jego idee.”

·         s.201 „Prawdziwa odwaga polega na tym, by żyć i cierpieć za to, w co wierzysz.”

·       s.258 „Obyś ty, który tu wchodzisz, pojął swą ulotność i zapomniał o więzi łączącej cię z tym, co ukochałeś.”