Mały Książę - Antoine de Saint-Exupery

tytuł:                           Mały Książę
autor:                          Antoine de Saint-Exupéry
posiadam od:               15 września 2013
przeczytana:                7 grudnia 2013
tytuł oryginału:            „Le Petit Prince”
data wydania: pierw.:  1943
                      polsk.:  2010
wydawnictwo:            ALGO
tłumaczenie:               Ewa Łozińska-Małkiewicz
liczba stron:                80
ISBN:                        978-83-89683-43-4
kategoria:                   literatura piękna, literatura dziecięca
moja ocena:                9/10
seria:                                  

OPIS

  To najpiękniejsza poetycka opowieść i poszukiwaniu przyjaźni, bliska sercu każdego czytelnika dzięki swej nieprzemijającej mądrości. Od 1943 roku jest wydawany w milionach egzemplarzy na całym świecie.

  A oto mój sekret. Jest bardzo prosty: dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu...

MOJA OPINIA

  Książka, która zyskała już swą zasłużoną sławę, jest źródłem wielu zgrabnych porównań i życiowych mądrości. Wszystko to, co w życiu prawdziwie ważne, znajduje się w rozwikłaniu symboli i metafor książki, która liczy zaledwie 80 stron. Bo w życiu najważniejsza jest prostota i piękno połączone z trzeźwym rozumem.
  Za każdym razem, gdy czytam tą książkę interpretuję ją inaczej, gdyż znajduje się w innym miejscu mego życia. To jest szczyt finezji, aby napisać takie dzieło, które zarówno dla dzieci, młodzieży i dorosłych będzie niosło inne przesłanie, lecz jednako ważne.

FRAGMENTY

·         s.5 „Wszyscy dorośli byli najpierw dziećmi.

(Acz niewielu o tym pamięta).”

·         s.23 „- Wiesz… kiedy przepełnia cię smutek, zachód słońca jest tak piękny.”

·         s.25 „- Jeśli ukochasz kwiat, który istnieje w jedynym egzemplarzu pośród milionów gwiazd, to patrząc na niego czujesz się szczęśliwy. Mówisz sobie: ‘Mój kwiat jest gdzieś tam…’”

·         s.25 „Świat łez jest tak bardzo tajemniczy.”

·       s.34 „O wiele trudniej jest osądzić samego siebie niż kogoś innego. Jeśli zdołasz prawidłowo się ocenić, oznaczać to będzie, że jesteś prawdziwym mędrcem.”

·        s.37 „- Co tu robisz? – zapytał Pijaka, którego zastał siedzącego przed baterią pustych i baterią pełnych butelek.

- Piję – odparł Pijak ponurym tonem.

- Dlaczego pijesz? – spytał go Mały Książę.

- Żeby zapomnieć – odrzekł Pijak.

- Żeby zapomnieć co? – zaniepokoił się Mały Książę, któremu zrobiło się go żal.

- Żeby zapomnieć, że mi wstyd – przyznał się Pijak, schylając głowę.

- Wstyd z jakiego powodu? – chciał wiedzieć Mały Książę, gdyż pragnął mu pomóc.

- Wstyd, że piję! – zakończył rozmowę Pijak i definitywnie pogrążył się w milczeniu.”

·         s.51 „Wśród ludzi jest też samotnie.”

·         s.57,58 „Język to źródło nieporozumień.”

·         s.60 „Oto mój sekret. Jedynie sercem można wszystko jasno poznać. To co najważniejsze skrywa się przed wzrokiem.”

·         s.61 „Człowiek nigdy nie jest zadowolony z miejsca swego pobytu.”

·         s.68 „Kiedy pozwalasz się oswoić, musisz liczyć się ze łzami.”